Zoals bekend komen pokken met name voor in de late zomer en het najaar. De ziekte wordt overgebracht o.a. door rechtstreeks contact (o.a. pikken) en door bloedzuigende insecten en steekinsecten. Naar de besmetting breekt de ziekte uit na 10-20 dagen. De verschijnselen zijn vrij karakteristiek. We maken onderscheid tussen de huidvorm en de difterievorm.

Als de duiven niet meer kunnen eten kan de ziekte dodelijk verlopen. Gebeurt dit niet, dan zien we na 7 tot 21 dagen herstel. Inwendige organene worden zelden aangetast. De aangetaste plekken in de bek kan men aanstippen met jodium. Aangetaste duiven dient men te isoleren. Om secundaire infecties te voorkomen kan men deze duiven behandelen met Marbocap en AMX-tabletten.

In principe is de prognose van een pokkenvirusbesmetting zolang de dieren kunnen blijven eten gunstig. De infectie spreidt nogal traag op een hok doorgaans. Hierdoor kan bij een besmetting het hele jonge duiven speelseizoen verloren gaan. Preventief zijn enkele goede ontstoffen beschikbaar. Door de doorgaans trage spreiding kan een noodenting soms bijdragen aan een geringere spreiding van het virus en dus een sneller herstel van het hok in zijn geheel.

Vanouds wordt de veerfollikel methode toegepast. De duiven dienen dan 6 weken voor het speelseizoen te worden geënt. De duiven dienen dan een leeftijd van 4 weken te bezitten wil de enting goed aanslaan. De laatste jaren wordt meer gevaccineerd met de combinatie-enting met paramyxo.